ПОСЛЕ СЕ, ЌЕ МИ ПРОСТИШ

После се ти ќе знаеш дека мораше вака да биде .
Јас никакако не умеeв да ти го кажав она што ти сакаше да го слушнеш.
И никогаш не успеав да те допрам 
Таму кај што твојата љубов обилно се излеваше за мене.
Очите се огледало на душата
Јас во твоите очи видов ранета срна, 
Лежи, тивко умира на снегот.
Можеби тоа бев јас ,
Можеби тоа беше твојата љубов
Кога таа вечер и зарив нож што подлабоко во плеќите 
И плачејќи истрчав од одајата на твојот храм.
После се 
Ти ќе знаеш дека јас сум тажниот кловн 
Кој ги забавува гостите до бесвест,
А кога светлата ќе згаснат се врти и плаче 
Секогаш не десната страна од креветот.
И ќе знаеш дека јас немав што да понудам.
Се смеев оти тебе ти беше убаво.
Трепкав за да не ми згаснат очиве тука пред тебе.
После се ќе ми простиш , оти мораш 
Оти мораш. Не можеш да ми се лутиш што не успеав.
Јас сум девојката што може 
Светот да ти го преточи од една дланка во друга ,
И да те успокои , и развесели , и израдува 
Како покана за на свадба,
Како она најубавото “добивте син”...
Но што со мојот свет, што со мојот ?
После се кога ќе видиш моја слика во весник 
На насловна,
Трагична смрт на девојка засега непознат идентитет
И ќе ме препознаеш ,
Ќе ми простиш , мораш . Мораш...
Не успеав да те сакам . 
Но те ослободив .
За љубов се потребни двајца.
За љубов се потребни две души
Јас мојата одамна ја изгубив.
Ете затоа мораш да ми простиш, затоа.