ДА СЕ РОДИШ ПАК

Не знам дали секој пат
Ова е почетокот на крајот
Или крајот на секој нов почеток.
Само знам дека се молам да престане.
Солзите кои не пресушуваат,
Од очите жедни за живот.
Никогаш нема да ги простам 
Мокрите прекривки,
Кревкото треперење
И крцкањето на ребрата
Со тупаници длабоко зариени во нив.
Тој ден без избркана од рајот.
Го проколнав она што го имав,
И ги продадов старите дијаманти .
Никој дотогаш не ми ни спомнал
Дека среќата не се купува.
Сега веќе не е ни важно,
Иако уште се молам да престане.
Кога еднаш ќе зажалиш за нешто,
Ништо друго не ти останува
Освен да чекаш нешто
Што знаеш дека никогаш нема да дојде.
Некои тоа го викаат лудило.
Знаеш...
Мора да умреш
За да се родиш пак.