ВРЕМЕ НА НЕМИР

Ѕидовите не даваат спокој.
Со залижана коса 
И фармерки тесни 
Би фатила негде каде поетите фаќаат,
Да мирисам слобода и липа
И гледам како ѕвезди паѓаат.
Не дека заборавив како се живее
Само животот понекогаш е досаден 
А јас сум таква каква сум била 
И на лето и во зима.
Со ладна глава и испружени раце
Трагам по стихови изгубени,
Излегувам на улица и гледам 
Сиромаси деца 
И неколку лица вљубени.
Ова време , време на немир е 
Време на заблуда и тага 
Везден маки се раѓаат.
А јас само сакам да фатам негде 
Каде поетите фаќаат 
Со залижана коса и фармерки тесни 
Да гледам ѕвезди како паѓаат.