НА СОН МИ ДОАЃАШ УБАВЕЦУ

На сон ми доаѓаш убавецу.
Секоја ноќ кога ги спуштам клепките
Се прилепуваш некаде помеѓу моите склопчени дланки под перница.
Доаѓаш како да ми носиш победа.
Умирам а ти ми носиш серум и 
не трепнуваш дури го испивам до последна капка.
Ми леташ во сон како гулаб во синило
И ми го бакнуваш образот 
Додека желудникот ми се искачува во грлото.
Ми доаѓаш како 139 разбојника од еднаш,
Носејќи се што ќе видат пред себе,
Косејќи се што пулсира,
Ударајќи на се што е поголемо од срцево.
Ми доаѓа да врескам додека те гледам.
Додека ликот твој светлина зрачи 
И ме опива,
И ми пее акапела,
И со вино ме пои.
Вино кое е старо како нашата љубов ,
Пред која Aдам и Eва можат само да се засрамат.
И да пуштам крв и да клекнам пред тебе
и ќе ти се претплатам и вечно да се заколнам 
Дека остарена, убиена, или ладна , сепак
Ќе го поминам проклетиот ден 
Додека вечерта пак ми се вратиш.
Да ми никнеш на сон како прво кокиче на пролет.
Да ми влеташ со сабја и знаме 
Ко победа да ми носиш.
Ко серум кој ми е најпотребен оти крвта ми се заледува,
Да ми дојдеш, оти утрото не ќе го дочекам.