123..

Немој да трепериш и отвори ги слободно очите,

Јас со години носам превез на нив.

Мојот свет и твој не е .

Седната сум на работ од месечинката

Среќа што ти неможеш да го видиш

Она што јас го гледам.

Љубовта е фотокопија на илузијата.

Не ставај си синџири околу нозете

Еден ден ќе посакаш да потрчаш по среќа

Не ќе можеш да ја достигнеш, пред нос ќе ти ја земат.

Во ноќта блага и небото од ванила

Кое пред мене се топи и тече некаде во неповрат

Пламени јазици ме јадат  внатре.

Не сакам да се померам никаде,

Песокот од часовникот

И онака е наполу празен.

Знам.

Утрото штом пукне првата зора,

Ќе паднам.