ПОГЛЕДНИ НЕ

 Долга јакна ме враќа наназад.

Чинам, не се копчаше до горе.

И плаво небо, јато птици, кои никогаш не се вратија.

Погледни ме .

Мрежница си ми во очите

Пред овој свет кој треперам .

Војна имашe, се сеќаваш?

Замислени погледи и зашиени усни бевме

А срцето крвари и колената клецкаат.

Дали стравовите на мојата мајка

Се поскапи и повредни

Од стравовите на нечија туѓа.

Или страдањата на кантар не се мерат,

Бидејќи како времето кое се мери со круг а не кантар

Се бесконечни, може вечни...

Семето што го посеавме

Еден ден ќе никне,

А нашите деца ќе го наберат

И в гроб ќе се превртуваме  

Оти тогаш наместо да се љубиме

Гаѓавме со камења по душите

Кои од ист хаос ни се направени .

А песната што ја пее селанецот  онаму на ридот

Од ден на ден е се потажна и потажна.

Месечината е мајка ни која плаче

Зашто не гледа како гинеме

И гиневме и ќе гинеме

А сонце не ќе дочекаме.

Долга беше јакната, до колена .

Црвена .

Ме враќа назад .

Со модри , испогребани дланки

Се држевме и бегавме од небото над нас.

Сигурно не се копчаше до горе.

Ама омилената ми беше.

Така си гледав

Плаво небо, јато птици кои никогаш не се вратија.

Погледни не ...